υπεκπροτάμνω

Α

ιων. τ. προχωρώ και τέμνω («ὑπεκπρὸ δὲ πόντον ἔταμνε ναῡς», Απολλ. Ρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + ἐκ + πρὸ τάμνω, ιων. τ. τού τέμνω].